Πολλά είναι τα θύματα βίας στον χώρο του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Σε όλα τα χρόνια της ιστορίας του εγχώριου ποδοσφαίρου αρκετοί είναι εκείνοι που έχουν χάσει την ζωή τους. Ο λόγος, το γεγονός ότι υποστήριζαν διαφορετική ομάδα από τους θύτες τους. Κι αν οι πρόσφατοι θάνατοι του Μιχάλη στην Νέα Φιλαδέλφεια, του Άλκη στο Χαριλάου, του Νάσου και του Tosco επίσης στην Θεσσαλονίκη, συγκλόνησαν το κοινό λόγω της προβολής τους από την πληθώρα μέσων της εποχής, μια από τις πρώτες περιπτώσεις αν όχι η πρώτη, της λεγόμενης “οπαδικής βίας ήταν αυτή του Χαράλαμπου Μπλιώνα στην Λάρισα.
Ακριβέστερα μια τέτοια μέρα, στις 26 Οκτωβρίου το 1986, στον αγώνα ΑΕΛ – ΠΑΟΚ στο στάδιο Αλκαζάρ, από τους οπαδούς των φιλοξενούμενων (τότε ακόμα επιτρέπονταν και στην χώρα μας οι οργανωμένες εκδρομές οπαδών), εκτοξεύτηκαν φωτοβολίδες μια εκ των οποίων, αφού χτύπησε στο κάγκελο εξοστρακίστηκε και πέτυχε στον λαιμό τον άτυχο Λαρισαίο φίλαθλο, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο.
Ποιός όμως ήταν ο άτυχος αυτός φίλαθλος;
Ο Χαράλαμπος Μπλιώνας ήταν ίσως ο ορισμός του φίλαθλου. Έβλεπε το ποδόσφαιρο όπως θα έπρεπε να το βλέπουν όλοι οι φίλαθλοι ανά την Ελληνική επικράτεια. Με καταγωγή από το Λουτρό Ελασσόνας καθηγητής στην ΣΕΛΕΤΕ στην Αθήνα, έχοντας χρόνο μπροστά του μέχρι να ταξιδέψει, αποφάσισε να πάει στο γήπεδο για να παρακολουθήσει την ομάδα του τόπου του.
Η μοίρα όμως, αλλά και ο φανατισμός ορισμένων για την ομάδα τους, που φυσικά οδηγεί στο μίσος για την ομάδα του άλλου, συνέβαλαν αυτή να είναι η τελευταία μέρα της ζωής του. Αιωνία του η μνήμη με την ελπίδα να μην υπάρξουν νέα θύματα στα γήπεδα. Θύματα μιας αρρωστημένης αγάπης για την ομάδα. Τόσο αρρωστημένης που είναι ικανή να κάνει ακόμα και τους οπαδούς μιας ομάδας να βρίζουν χυδαία την νεκρή μητέρα του προπονητή της ομάδας τους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου